امروزه در صنعت ماشین سازی ساخت ماشین های خودکار از اهمیت زیادی برخورداری می باشد، بطوریکه اغلب ماشین سازان در صدد ارائه بهترین خود در ماشین های بی راننده با قابلیت های جدید و ایمن تر نسبت به قبل می باشند. مطمئنا در سال های اخیر شاهد ماشین های خودکار بیشتری در سطح شهر هستیم، چه بسا حتی بتوانیم نسبت به اجاره ماشین خودکار نیز اقدام نماییم تا لذت بیشتری از هر آنچه از رانندگی انتظار داریم، ببریم.
ماشین های با راننده خودکار گامی موثر برای عبور از جاده ها
محققان MIT یک سیستم ایجاد کرده اند که امیدوارند بتوانند یکی از مهمترین نقاط کور ماشین های با راننده خودکار را اصلاح کنند. سیستم جدید تحت عنوان MapLite قادر به رانندگی بدون نیاز به نقشه برداری ۳ بعدی از جاده ها می باشد و این امر بیشتر برای عبور از جاده هایی در مناطق روستایی مناسب است.
در بیشتر موارد، آزمایشات بر روی خودروهای با راننده خودکار بر روی جاده های شهری تمرکز دارد. بوستون، پیتسبورگ، لاس وگاس و دهها شهر دیگر برنامه های رانندگی خودکار خود را آغاز کرده یا برنامه ریزی کرده اند. دلایل زیادی وجود دارد که شرکت ها بر روی نقاط شهرهای تمرکز دارند. شهرها به طور کلی دارای علایم راهنمایی و رانندگی مناسب بوده و جاده های با کیفیتی دارند، دو چیز که چالش بزرگی را برای رانندگی خودکار ایجاد می کند و به این ترتیب مقابله با این دست جاده ها راحت تر است.
شرکت هایی مانند گوگل یا اوبر نیز بر روی نقشه های پیچیده سه بعدی برای این مناطق شهری سرمایه گذاری می کنند و هر علامت و مسیر جاده را علامت گذاری می کنند. با توجه به پیچیدگی عملیات و این واقعیت که هزاران کیلومتر از جاده های کشورها آسفالت نشده و بدون نور و علائم رانندگی هستند، جای تعجب نیست که تمرکز و توسعه این سیستم ها به طور قطع بر روی نقاط شهری راحت تر باشد.
MapLite به جای تکیه بر نقشه برداری سه بعدی، تلاش های خود را بر روی نقشه برداری ماهواره ای مانند انواعی که می توانید در نقشه های گوگل پیدا کنید متمرکز کرده است و از مجموعه ای از سنسورهای LIDAR و IMU استفاده می کند.
در نهایت این سیستم دو هدف را دنبال می کند: یک مقصد نهایی و یک هدف ناوبری محلی، با توجه به موقعیت ماشین. سپس LIDAR تخمین می زند که جاده ها در کجا شروع شده و پایان می یابند. بدون نشانه گذاری، LIDAR فرضیاتی را در نظر می گیرد که جاده نسبتا مسطح تر از مناطق اطراف آن است که جاده نیستند.
دلیل اینکه این نوع رویکرد بدون نقشه قبلا کمتر انجام شده است، به این دلیل است که به طور کلی رسیدن به همان دقت و قابلیت اطمینان، مانند نقشه های دقیق، بسیار سخت است. یک سیستم مانند این می تواند هم با کمک نقشه و هم به وسیله سنسورهای جانبی کار کند که نشان می دهد توانایی هدایت ماشین های با راننده خودکار را فراتر از تعداد محدودی که شرکت های فن آوری نقشه برداری کرده اند را دارد.
این سیستم در سراسر یک منطقه تعیین شده در ماساچوست مرکزی با جمعیت کمتر از ۲۰۰۰ نفر مورد آزمایش قرار گرفته است. تیم تویوتا پریوس با رانندگی در اطراف جاده های مختلف کشور، متوجه شدند که توانایی مسیریابی تا بیش از ۳۰۰ متر پیش رو را دارند.
این سیستم هنوز کامل نیست و بیشتر برای استفاده در مناطق خلوط و کم تردد مناسب می باشد. به دلیل تغییرات چشمگیر در ارتفاع، نمی تواند در جاده های کوهستانی مورد استفاده قرار گیرد. اما آزمایش موفقیت آمیز اولین گام است، محققان همواره امیدوارند.
یکی از محققان اذعان کرد: من تصور می کنم که اتومبیل های با راننده خودکار در آینده، وابسته به نقشه های ۳ بعدی در مناطق شهری خواهند بود. اما هنگامی که حرف از رانندگی در مناطق حومه شهری به میان می آید، این وسایل نقلیه باید به اندازه انسان ها در جاده های ناآشنا که تا به حال آنها را ندیده اند مهارت رانندگی داشته باشند. ما امیدواریم که کار ما یک گام در این جهت باشد.